referentie A001B

Overzicht van trefwoorden en jargon

DSL

Afkorting voor Digital Subscriber Line.
Een techniek waarbij over een telefoonlijn extra informatie wordt verzonden. Hiervoor worden een aantal frequenties gebruikt welke ver boven de normale frequenties zitten, zodat het DSL-signaal het normale signaal niet per definitie in de weg hoeft te zitten. De verbinding staat normaal altijd open, dus er wordt niet afgerekend op "tikken".

Doordat het extra signaal over een normale telefoonkabel wordt gestuurd bestaat de mogelijkheid het signaal samen met een normaal telefoonsignaal te versturen. De mogelijkheid om telefoon - en DSL signalen over een telefoonlijn te sturen wordt Linesharing genoemd. Niet alle vormend van DSL maken hier gebruik van.

Het DSL signaal wordt door de modem of de dSLAM gegenereerd op de telefoonkabel gezet. Voor dit doel worden 256 "tonen" gebruikt, netjes verdeel in toonhoogte tussen de 0 en de 1,1 MHz. Bij linesharing worden de laagste van deze 256 tonen worden niet gebruikt omdat dit normale telefonie in de weg zou zitten. Een deel van de tonen wordt gebruikt voor het upstream verkeer (naar het internet toe), een ander deel voor het downstream verkeer (van het internet af) en sommige tonen worden niet gebruikt. Naarmate de afstand hoger is wordt de sterkte van het signaal minder. Hogere tonen hebben meer last van de verzwakking dan lagere tonen. Welke tonen er voor welke verbinding worden gebruikt is afhankelijk van het type DSL verbinding. Hieronder als voorbeeld de opbouw van een gemiddelde normale ADSL-1 verbinding:



Welke tonen er nu wel en welke er nu niet worden gebruikt is afhankelijk van de instellingen van de verbinding en het type verbinding. Bij een DSL verbinding met een lage capaciteit (zoas 64 up/ 256 download) zullen veel tonen ongebruikt blijven, maar bij een hoge capaciteit zullen zo veel mogelijk tonen worden ingezet. Bij een "wide open" ADSL verbinding met maximale capaciteit wordt geprobeerd iedere bit uit een toon te wringen die mogelijk is.

Bekendste in Nederland gebruikte vormen van DSL zijn ADSL, ADSL 2+, G.SHDSL en VDSL. De verschillen in Up- en downloadsnelheid worden vooral veroorzaakt door de volgende factoren:

1. De maximale doorstroomsnelheid van de DSL verbinding
2. De afstand tussen de modem en de wijkcentrale.
   Snellere vormen van DLS hebben hier (omdat ze vaak ook hogere tonen gebruiken) meer last van.
3. De verhouding tussen Upload en downloadsnelheid.
   Bij G.SHDSL is die verhouding bijvoorbeeld altijd 50%/50%, bij ADSL (2+) wordt in de regel meer ruimte vrijgehouden voor download.

In het bovenstaande schema worden de maximale totale snelheden van de verschillende vormen van DSL met elkaar vergeleken op verschillende afstanden. Aan dit overzicht kunnen een paar conclusies worden verbonden:

• Alle vormen van DSL ondervinden een sterke achteruitgang rond de 3,5 km. Dit is de reden waarom bij een slechte verbinding men in de regel afstanden van 4 km of meer tot de wijkcentrale kritisch vindt.
• Bij snellere vormen van DSL is het verval groter en treed het eerder op.
• Uitzondering op deze regel is RE-ADSL 2+ (Annex L DSL), maar deze komt in Nederland niet voor. RE-ADSL 2+ geeft betere prestaties in het gebied tussen 4 en 8 km van de centrale.
• Het beeld is ietwat vertekent doordat de upload + download samen is genomen. Voor bedrijven welke van een hoge upload afhankelijk zijn is G.SHDSL en G.SHDSL bis relatief gunstig, ondanks de ogenschijnlijk lagere snelheid.
  De maximale uploadsnelhied van G.SHDSL is sneller dan de maximale uploadsnelheid van ADSL 2+.
  (Er bestaat een variant van ADSL 2+ waarbij men een hogere upload krijgt ten koste van een stuk download (Annex M), maar deze vorm avn ADSL wordt in Nederland niet aangeboden).
• G.SHDSL bis heeft daarboven de mogelijkheid om het tweede dradenpaar in een telefoonkabel ook te gebruiken, waardoor effectief een snelheid kan worden bereikt welke dubbel zo hoog is als die in het bovenstaande overzicht.

Standaard instellingen ZyXEL DSL apparaten